Hof van vrede
Hof van Vrede
DE MOERBEITOPPEN RUISCHTEN
‘De moerbeitoppen ruischten’;
God ging voorbij;
Neen, niet voorbij, Hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde,
En sprak tot mij;
Sprak tot mij in den stillen,
Den stille nacht;
Gedachten, die mij kwelden,
Vervolgden en ontstelden,
Verdreef Hij zacht.
Hij liet zijn vrede dalen
Op ziel en zin;
‘k Voelde in zijn vaderarmen
Mij koestren en beschermen,
En sluimerde in.
De morgen, die mij wekte
Begroette ik blij.
Ik had zoo zacht geslapen,
En Gij, mijn Schild en Wapen,
Waart nog nabij.
Nicolaas Beets
(1814-1903)
Liggen in de zon
Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato
de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht
ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo
ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht.
Ik lig languit lig in mijn huid te zingen
lig zacht te zingen antwoord op het licht
lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen
te zingen van het licht dat om en op mij ligt
Ik lig hier duidelijk zeer zuidelijk lig zonder
te weten hoe of wat ik lig alleen maar stil
ik weet alleen het licht van wonder boven wonder
ik weet alleen maar alles wat ik weten wil.
Hans Andreus (1926-1977)
In de quilt zijn deze twee gedichten uitgebeeld.
Een hemeltuin vol bloemen.
Een tuin om tot rust te komen. God te ontmoeten.
De schommel staat symbool voor vrijheid.
Schommelen is even loskomen van de aarde, je vrij voelen.
Bij God tot rust komen geeft ook het gevoel van loskomen van de aarde, opgetild worden, vrij zijn.
In het midden een cirkel.
Een cirkel is oneindig en staat symbool voor de ziel.
Daaromheen nog een cirkel. Een cirkel staat ook voor geborgenheid.
In de quilt is jouw ziel geborgen in God.
Een cirkel is oneindig. Gods liefde voor jou is ook oneindig.
God is altijd om je heen, elke dag,
ook na dit tijdelijk leven, de eeuwigheid.
De cirkels daaromheen worden steeds wijder, de hele tuin is er vol van.
Deze cirkels zijn open aan de onderkant.
Je kunt er in en uit lopen, je mag elke keer terugkomen.
Door de cirkels heen lichtstralen; de tuin is vol van Zijn licht en liefde.
